વેતાલ...

રાજા કહો કે આમ માણસ બેઉ જણ બેહાલ છે
ખભ્બા ઉપર મેં ઊંચક્યું છે બેગ, +એ વેતાલ છે

બ્રહ્માંડ એક ચાદર સમુ છે જ્ઞાન કંઈ એવું કહે
શ્રદ્ધા કહે છે એ જ ચાદર પર સૂતો ગોપાલ છે

અસ્તિત્વ વાવ્યું જેમણે ખેડૂત એ કેવો હશે?
નોખા ઊગે છે ફળ સતત નોખો નિરંતર ફાલ છે

આઘાત એવો આપ કે ઠંડીમાં પરસેવો વળે
તે ઓઢવા જે શાલ આપી છે એ ભીની શાલ છે

આંસુ અચાનક બાષ્પ થઈ ઊડી ગયા સેકન્ડમાં
તડકો નથી જાણે સુરજના હાથમાં રૂમાલ છે

- કુલદીપ કારિયા