વરસી રહી છે આફત કઈ કાળઝાળ થઈને
સુખ સૌ ઉડી રહ્યા છે જાણે વરાળ થઇને
દરરોજ હું ચણાતો, દરરોજ ધ્વસ્ત થાતો
પ્રત્યેક ક્ષણ જીવું છું, હું કાટમાળ થઇને
ઓચિંતું આવી ચડતા, જીવલેણ થઇ ગયું એ
આવ્યું જો સુખ તો આવ્યું લીલો દુકાળ થઈને
સિક્કા ઘડી રહ્યો છે ખુદને ભૂસી રહ્યો છે
માણસ મટી ગયો છે તું ટંકશાળ થઇને
આધાર મારો લઈને ઈશ્વર ગઝલ વણે છે
હું તો જીવી રહ્યો છું બસ હાથશાળ થઈને
માબાપ માટે એ દુખ અત્યંત આકરું છે
દીકરીએ જીવવાનું કોરું કપાળ થઇને
- કુલદીપ કરિયા
સુખ સૌ ઉડી રહ્યા છે જાણે વરાળ થઇને
દરરોજ હું ચણાતો, દરરોજ ધ્વસ્ત થાતો
પ્રત્યેક ક્ષણ જીવું છું, હું કાટમાળ થઇને
ઓચિંતું આવી ચડતા, જીવલેણ થઇ ગયું એ
આવ્યું જો સુખ તો આવ્યું લીલો દુકાળ થઈને
સિક્કા ઘડી રહ્યો છે ખુદને ભૂસી રહ્યો છે
માણસ મટી ગયો છે તું ટંકશાળ થઇને
આધાર મારો લઈને ઈશ્વર ગઝલ વણે છે
હું તો જીવી રહ્યો છું બસ હાથશાળ થઈને
માબાપ માટે એ દુખ અત્યંત આકરું છે
દીકરીએ જીવવાનું કોરું કપાળ થઇને
- કુલદીપ કરિયા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો