ખલાસી...

હું કરોડો જન્મથી બંધક બનેલો એક ખલાસી
જિંદગી છે ચાંચિયો ને છે મને એની ઉદાસી

આંખ એવો દેશ છે જ્યાં આત્મહત્યાની પ્રથા છે
રોજ અહીંયા જન્મ લઈ લાચાર સપના ખાય ફાંસી

બેસણુ રાખ્યું છે એનું કોઇ તૂટેલા હૃદયમાં
લાગણી આપણને છોડીને થઈ છે સ્વર્ગવાસી

આભમાં વિહાર નકલી પાંખ પહેરીને કરે છે
પ્લેન જોઈ પંખીઓ કરતા હશે માનવની હાંસી

આટલું મારા પરિચયમાં કહું તો પૂરતું છે
સાવ સીધી છે નજર મારી, ભલે હો આંખ ત્રાંસી

- કુલદીપ કારિયા